پرنیان فلاحتگر اوشیبی؛ محمد حامی؛ وحید شجاعی
چکیده
هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر ناگویی هیجانی بر پرخاشگری در دانش‌آموزان مقطع متوسطه با نقش تعدیلگر ورزش‌های الکترونیکی و ارائه مدل می‌باشد. این تحقیق از لحاظ استراتژی توصیفی-پیمایشی بوده و از لحاظ شکل فرضیات به‌صورت علی می‌باشد. جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های استاندارد ارائه شده در تحقیقات معتبر خارجی و داخلی شامل مقیاس ...
بیشتر
هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر ناگویی هیجانی بر پرخاشگری در دانش‌آموزان مقطع متوسطه با نقش تعدیلگر ورزش‌های الکترونیکی و ارائه مدل می‌باشد. این تحقیق از لحاظ استراتژی توصیفی-پیمایشی بوده و از لحاظ شکل فرضیات به‌صورت علی می‌باشد. جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه‌های استاندارد ارائه شده در تحقیقات معتبر خارجی و داخلی شامل مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو: مقیاس پرخاشگری باس و همکاران و مقیاس ورزش‌های الکترونیکی استفاده شد. همچنین به‌منظور بررسی روایی سازه پرسشنامه‌ها از تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول و دوم استفاده شد. پایایی درونی سؤالات پرسشنامه‌های مورد استفاده از روش آلفای کرونباخ استفاده شد و در این تحقیق همان‌طور که مشاهده می‌شود این ضریب بالای 7/0 بوده که نشان از پایایی قابل‌قبول پرسشنامه‌ها دارد. جامعه آماری تحقیق شامل تمامی دانش‌آموزان پسر ناحیه 2 آموزش‌وپرورش شهر مشهد می‌باشد. به‌منظور بررسی تجربی و کاربردی تحقیق نمونه 400 نفری از نوجوانان دانش‌آموز در حال تحصیل انتخاب شدند. در این تحقیق در بخش آمار توصیفی و بررسی ارتباط بین متغیرهای تحقیق از نرم‌افزار SPSS ویرایش 25 و در بخش معادلات ساختاری از نرم‌افزار Smart pls ویرایش 3 به‌منظور طراحی مدل تحقیق استفاده گردید. طبق نتایج مشخص شد مقدار برازش SRMR برابر با ( 078/0) که در سطح معناداری 05/0 پایین‌تر از مقدار 08/0 است. بنابراین مدل ساختاری تحقیق از برازش مطلوبی برخوردار است. از یافته‌های تحقیق می‌توان بیان داشت که دانش‌آموزان به‌واسطه سن و سال و حساسیت‌های خاص سنین نوجوانی، غالباً با مشکلات روان‌شناختی متعددی از جمله بروز خشم کنترل نشده، بروز هیجانات ناشی از درس و مدرسه مواجه هستند و احتمال تجربه موارد ناخوشایندی همچون پرخاشگری اجتماعی در آنان زیاد است؛ لذا پیشنهاد می‌شود با استفاده صحیح و برنامه‌ریزی‌شده از پتانسیل ورزش‌های الکترونیک نیز، بسترهای کاهش رفتارهای پرخاشگرانه تسهیل یابد.
